Aleksander Litwinienko uciekł do Turcji w październiku 2000 roku. Uciekł, by przekazać prawdę o wysadzaniu domów mieszkalnych w rosyjskich miastach w przeddzień drugiej wojny czeczeńskiej. Jego pierwsza książka – „FSB wysadza Rosję” i nakręcony na jej podstawie film dokumentalny stały się sensacją międzynarodową, a dla autora – zaocznym wyrokiem śmierci. W książce „Przestępcy z Łubianki”; Litwinienko opowiada o ich dniu powszednim – o korupcji, rekiecie, związkach ze światem przestępczym, uprowadzeniach i zabójstwach na zlecenie, o sposobach „zarabiania” pieniędzy i „sprzedawania” swoich. Poznajemy jego dwudziestoletnią drogę: od kursanta Wyższej Szkoły KGB, do zastępcy naczelnika supertajnego Wydziaku FSB do Zwalczania Grup Przestępczych, od wierzącego w słuszność swojej pracy młodego idealisty, do człowieka, który rzucił wyzwanie wszechmogącej FSB. Aleksander Litwinienko cieszył się że jego książka ukaże się w Polsce. Czekał na spotkanie z polskimi czytelnikami. Jednak długie ręce rosyjskich specsłużb dosięgły go w Londynie. Został otruty. Jego zdjęcie ze szpitala obiegło cały świat. Trzy dni przed śmiercią przysłał do nas, polskiego wydawcy jego książki SMS: „Spieszcie się, chciałbym przed śmiercią ją zobaczyć”. Niestety nie zdążyliśmy. Zmarł 23 listopada 2006 roku. Umierając oskarżył Władimira Putina: „Może ci się uda uciszyć mnie, ale ta cisza ma swoją cenę. Pokazałeś, że jesteś tak barbarzyński i bezwzględny, jak twierdzą twoi najbardziej wrodzy krytycy. Okrzyki protestu z całego świata będą dźwięczeć w pańskich uszach, panie Putin, przez resztę pańskiego życia. Oby Bóg wybaczył ci to, co zrobiłeś”.